بازی سایکو یا روانی یک بازی دورهمی خیلی جذاب وهیجان انگیز است. جزو بازی هایی است که مواد تشکیل دهندش تعدادی آدم باحال وباصفا مث خودتون هست و جنب و جوش فیزیکی در کار نیست و چالش اصلیش مکالمه کردن و درگیری ذهن هست خلاصه به هیچ چیز دیگه ای نیاز نداره مثل مافیا,جاسوس,اتل متل توتوله هه هه و…
بازی دورهمی سایکو چگونگی به کار گیری خلاقیت و رویاپردازی ذهن است. بازی به سوال و جواب محدود نمیشود راه های تشخیص به اندازه تعداد بیماری های ساختگی میتواند باشد . حتی شما میتوانید از نظر عاطفی با مخاطب هدف ارتباط برقرار کنید.
سایکو یک بازی گروهی و مهیج است | در آن یک نفر نقش روانشناس را بازی میکند و باید بیماری ساختگی گروهی خل و چل (بقیه افراد که نقش روانی ها رار بازی میکنند) را تشخیص بدهد.
پیروزی روانشناس بازی با حدس هرچه سریع تر بیماری انتخابی گروه روانی ها میباشد. ونحوه شناسایی بیماری با استفاده از پرسش و پاسخ از بیمارانی میباشد که توافقی یک اختلال خاص را برای خود انتخاب کرده اند مثلا همه فکر میکنند یک آدم مشهور هستند در صورتی که نیستند (از خود بیگانه بودن).

به این صورت که روانکاو با یک سری سوال های غیر مستقیم مثلا :
- اسم شما چیست؟
- دوست داری الان کجا باشی؟
- فلان چیز خوبه یا نه؟
- اثر بمان چیز روی فلان چیز چیه؟
دیگه هم روانی ها باید سلول های خاکبسری خودشون ااا ببخشید خاکستریشونو به کار بگیرن و باخلاقیتشون یک بیماری باحال بسازن و هم روانشناس باید مخشو به کار بگیره و از جهت بازی گم نشه و با سوال هاش بقیه و گیر بندازه.
روش انجام بازی سایکو
یکی از بازیکنها به صورت تصادفی با قرعه کشی به عنوان روانکاو انتخاب میشه و از محلی که همه بایکنان دور هم جمع شدن خارج میشه .
بعد بقیه تیمارستانی ها (روانی ها) در مورد یک بیماری و اختلال خاص به توافق میرسند. مثلا «همه از تاریکی میترسند» یا «همه یک بازیگر سینما هستند» یا «همهوقتی با دستشان سرشان را لمس میکنند جواب دروغ میدهند».
بعد خانم/آقای روانکاو برمیگردد و به ترتیب از افراد سوال میپرسد و سعی میکند با سوالهای غیر مستقیم مثل «امروز چندشنبه است؟» یا «تو اهل کجایی؟» یا «روز را ترجیح میدهی یا شب را؟» آن اختلال را پیدا کند.
اگر یکی از بیمارها جواب ناسازگار با آن #اختلال_روانی را دهد یا دروغ بگوید، باید بقیه داد بزنند «سایکو»، و اولین کسی که گفت سایکو جایش را با کسی که دروغ گفته یا جواب نادرستی داده است عوض میکند.هدف از این کار این است که گاهی آدم مجبور است دروغ بگوید. زیرا مثلا شما روی اختلال «همه یک بازیگر سینما هستید» توافق کردید و اسم شما «جعفر خاوری» است. آن وقت اگر روانکاو از شما بپرسد اسمتان چیست باید دروغ بگویید که روانکاو قانون را کشف نکند. این بازی آنقدر ادامه پیدا میکند تا وقتی که روانکاو بتواند اختلال #روانی بیمارها را تشخیص دهد.
روانپزشک نمیتواند به صورت مستقیم در مورد اختلال بپرسد. یک قائده جالب دیگر بازی این است که اگر یکی از سایکوها به هر دلیلی در جواب به سوال روانپزشک، از اختلال پیروی نکرد یا دروغ گفت، دیگر سایکوها باید سریع بگویند «سایکو» و هر کسی که زودتر گفته باشد، جایش را با کسی که دروغ گفته تعویض میکند. این حرکت به خصوص در مواردی میتواند جالب باشد که اختلال مورد نظر به جایگاه افراد بستگی داشته باشد، برای مثال هر شخص سمت راستی خودش است. بازی آنقدر ادامه پیدا میکند تا روانپزشک بتواند اختلال را تشخیص دهد و بعد از آن میتوانید فرد دیگری را به عنوان روانپزشک جدید انتخاب کنید.
در کل روانشناس بیشتر از روای جواب هایی که بیمارن مجبور هستند که جواب صحیح آن را ندهند و با کلمه سایکو گروه آن شخص را از روی صندلی مطب روانکاوی بلند میکنند و نفر بعدی که زودتر از همه گفته است سایکو روی آن مینشیند . زیرا اگر مثلا جعفر بگوید من بردپیت هستم سریعا روانکاو میفهمد که سیم فیوز قاطی کرده است و بیماری را تشخیص میدهد .
خلاصش این میشه!
یه نفر رو میفرستی تو اتاق و بقیه یه قانونی رو برای جواب دادن به سوالهای اون یه نفر طرح میکنن و وقتی طرف از اتاق اومد بیرون شروع میکنه هر سوالی که دلش خواست میپرسه و بقیه باید مطابق با اون قانون جواب سوالهاش رو بدن. اون طرف باید بعد از مثلا سه دور سوال پرسیدن اون قانون رو حدس بزنه.
توی طرح قانون باید کلی خلاقیت به خرج بدین که بازی باحال باشه. مثلا از قانونهای متداول ایناست: یکی درمیون راست و دروغ جواب بدین. هرکس در نقش جنس مخالفش جواب بده. همه از زبون یک شی خاص جواب بدن. همه از زبون یکی از بچه های گروه جواب بدن.